micromecenassen

Micromecenas met prijzenkast

Micromecenas met prijzenkast

Waarom wordt iemand mijn micromecenas?

Wat nu volgt zijn de persoonlijke verhalen van een aantal van hen:

  • Ik ben van 1948 en vanaf mijn lagere school tijd  geboeid door kunst in al zijn vormen. Mijn eerste kennismaking met kunst was het Rijksmuseum van Oudheden ( Leiden) met klas vijf van de lagere school. Dit heeft een grote indruk op mij gemaakt.In de daarop volgende decennia de meeste grote musea bezocht in Nederland en een aantal landen in Europa. Deze honger naar kunst in de vorm van musea was niet voldoende voor mij. Ik ben me gaan verdiepen in kunst door middel van literatuur en biografieën.Later kwam ik in contact met enkele kunstenaars zoals Karel Appel, Herman Brood en Lucibert, deze kontakten waren uiteraard vluchtig en eenmalig. Ik wilde heel graag nog steeds aan kunst geven maar ook proeven, voelen en van houden, dit heb ik gevonden bij twee kunstenaars in mijn directe omgeving. Barbara Hardmeijer (Purmerend) en Mieke Schobbe (Amsterdam). Toen Mieke met haar plannetje van een micromecenaat kwam was ik direct enthousiast en voelde dit voor mij als een navelstreng die voor kunstenaar en mecenas voedend is.
  • Jaren geleden, we waren net van de academie, maakte ik me druk over prijzen, passepartouts enzo. En je zei tegen me “Jij hebt een leraarsbaan en het geld is het probleem niet, maak het werk dat je maken moet”. Die uitspraak heeft mij tot op de dag van vandaag regelmatig geholpen om op koers te blijven. Jij hebt mij toen gesteund, ik ben blij dat ik jou nu kan steunen. Daarom ben ik jouw micromecenas geworden.